araknofobiye sahip olanlar etrafındakilere delirmiş izlenimi verirler.
çığlıklar atmalar, korkudan başkasının üstüne atlamalar gırladır..
ancak etraftaki örümceğin ölmesiyle huzura kavuşabilirler. naaşını görmeye de katlanamazlar tabi ki..
bir de o bahsi geçen örümceğin ölmemesi ve gözden kaybedilmesi halinde, yani onunla aynı ortamda olduğunu bilmek ama bi şey yapamamak duygusu içlerini kemir kemir kemirir.
bu fobinin, korku sınırlarını aşıp hastalık boyutuna vardığı görülür.
