öyleydi, sürekli bir döngü vardı, bir yandan iyileşenler diğer yandan yeni açılanlar. hatta beraber düştüklerimizle yara kabuklarımızı karşılaştırır, kaldırmaya çalışırdık, bazen iyileştiğini anlar bazen daha da kanatırdık. ne günlerdi... geriye kalanlarsa anılar, hayat dersleri ve yara izleriyle dolu dizler.
