hepimiz düşüncelerimizle zincirleriz kendimizi, kafese koyarız ruhumuzu bilmeden. Sanki beden kafesi yetmiyormuş gibi, hayallerimize zincir vururuz, mantığımızın geleceğimizle savaşmasına göz yumarız. işte Django bize özgür bir adamın; kendi kendisinin, karamsarlığının kölesi olmuş diğer adı-insanlardan ne derece üstün olduğunu gösteriyor, gözüme sokuyor.
hey sanal çıkar üzerinden eseften dikilmiş gömleğini, ümitsizlik kırmıştı belimi ama kalkacağım ayağa. Kadere inanırız birleşttirecektir bütün noktaları, bana düşen hareket. Biliyorsun, senin zerrelerin hareketli, hareketten yoğrulmuşsun, neden bu direniş, kop git artık.
Hayat kayıyor avucumun içinden, eriyor zamanımız. kaybolacağız yakında. Tekrar diriltilmeden, sermayemi iyi işlerde kullanmalıyım. Ah Django, ne güzel bir hayalsin.
