baba.. evimizin direği. sırtımızı yasladığımız sağlam bir kapı.. ama soğuk ama uzak ama mesafeli..
anne.. yuvayı yuva yapan.. sıcacık bir kucak, huzur veren bir nefes ve seni sen olduğun için - günahlarınla sevaplarınla- olduğun gibi sevebilen yegane insan.. ama hep seven ama hep sevgi dolu..
anne annedir, baba baba.. hangisi bir diğerinden daha iyi ya da daha kötüdür. ve fakat gel gör ki sevdiği zalim kız uğruna anasının ciğerini söküp koşan, sonrasında düşüp "yandım anam" diyen evladının can acısına ulaşan ses "canın yandın mı oğlum" diyen annenindir, babanın değil..
