gerek toplum olarak, gerek kul olarak bir kez daha sınıfta kaldığımızı tescilleyen telefondur. ve bu anlamda kilometrelerce daha yol katetmemizi haber veren telefondur. şuursuz bir toplum olduk maalesef! düzelme yolunda da zerre kadar çaba göstermekten aciziz. sen namaza gidiyorsun, rabbine ibadet edeceksin! bu şekilde mi? seni, camiye girmeden önce telefonunu kapatmaktan yada sesini kısmaktan alıkoyan nedir? bunu unutacak kadar hafsalanı meşgul eden nedir değerli kardeşim? hadi diyelim ki namaz aşkıyla, rabbinle irtibata geçmenin heyecanıyla unuttun!* e kardeşim diğer insanların telefonu çalarken ve sen bundan rahatsız olurken, hiç mi aklına gelmez "acaba ben telefonumu kapattım mı?" diye? bu ne rahatlıktır, bu ne samimiyetsizliktir! savunulacak, mazeret üretilebilecek bir yanı var mıdır bu durumun? okuduğunuz bir sureyi çalan bir telefon yüzünden sürekli olarak şaşırıp tekrar etmek zorunda kalıyorsanız, ve bu huşu içinde kılıyor olduğunuz namazın tadını tuzunu kaçırıyorsa orada kökten düzeltilmesi gereken bir problem var demektir! ve başkalarının huzursuzluğuna neden olmanız da bunun cabasıdır. teknoloji başka toplumları ihya ederken, maalesef ki bizim toplumumuzu günden güne imha ediyor!
