kimseye saygi duymak zorunlulugu olmayan insan oldugu yadsinamaz bir gercektir. isin para icin yapildigina gelince, amme hizmeti olsun diye icra edilen bir meslek var mi acaba diye dusunmenin yani sira, bir doktor cocugu olarak soyluyorum ki o isi para icin bile yapmam. kaldi ki, bu adamin duyacagi saygi da o doktoru pek ilgilendirmemektedir. kendi cocuklugumdan biliyorum, okuzun birinin saygisini kafasina takacagi surede gider coluguyla cocuguyla ilgilenir lan o doktor. o doktorun ne sabahi var, ne aksami. babama sarilamazdim garip bir koku sinerdi uzerine. hastaneye gittikce iyice ozumsedim o kokuyu, sonra alistim. bizim aile hayatimiz vardi da, bir yandan da yoktu yani. cok zor. ne icin? ben evime ekmek gotururken insanlar da saglik sihhat bulsun diye. biz sikayetciydik ama babam sikayet etmezdi. cunku kimse doktor olacaksin ulan diye adamin kafasina silah dayamamisti yani. kendi yercihiydi, o yizden halinden belki memnun degildi ama cok da takmiyordu. uzerine bi de cahil cuhela geliyor olduruyor. ha ama, bu, hasta kisi sanki hasta degilmis de, oraya o doktorun rahatini kacirmak icin gelmis gibi davranabilen doktorlar oldugu gercegini de degistirmiyor. tamam her doktor oyle degil ama, her doktor doktorlar'daki gibi de degil. sekerim 210'a cikmisken tahlil yapmadsn dekstrozu basan doktoru gordum lan ben? babam doktor olmasaydi, bu vesileyle ben tesadufen bunu ogrenmis ve aklimda tutmus olmasaydim da o serumu bitirseydim ne olacakti. o gece nobete kalmis, 41 saattir uyumuyor diye olse miydim ben? kusura bakma o doktora ben de saygi duymam. babamin doktor olmasi bile bunu degistirmez. ha madem beceremeyeceksib, yiyemeyecegin yarragin altina yatmayacaktin o zaman. srn yorgunsun diye insanlar olecek degil. senin o insanlardan x yil daha fazla okumus olman, sana o insanlara it gibi davranma hakkini vermiyor. boyle de boktan bir ikilem iste.
