kendimi posta kutusu sanıyorum, bu çok zor
benim kaldıramadığım bir hayat da var, seni güzel seni
alıp başını çiçeklere gideceksin, ya sonra
ben bir kıyıdan bakarım durgun sulara, hep öyledir
yıllar getirir, yıllar götürürmüş insanın ömründen
ben bunca una bulanıp da ne değirmenci oldum ne de ekmek
varmış ya, öyleymiş ya, kandırılmışız anlaşılan
bir kuru çiçek kalmış sayfaların arasında, ordaydım
dudaklarım terlemiş bir soğuk demirci kadar ıslak ve güçlü.
gel konuşalım, senin dediğin olsun, benim rüzgarım ...
...
yoksa kurallarını mı bozuyoruz dünyanın, zaten denge sıfır
