elem klimov'un 1985 tarihli filmi. ancak sadece basit bir film deyip geçmek saygısızlığın en büyüğü olur. bir başyapıt. şimdiye kadar ikinci dünya savaşı üzerine izlediğim en güzel film.
çok rahatsız edici, insandaki kusma isteğini had safhaya çıkarıyor, çok parçalıyor. çok başarılı.
başrolde yer alan çocuk oyuncu aleksei kravchenko için söylenecek tek şey muazzam bir performans sergilediğidir. kaçtır düşünüyorum bir çocuk bu duyguları bu yaşına rağmen nasıl verir diye (oyunculuk anlamında). hayrınlık uyandırıcı...
yönetmenin kurgu anlayışı biraz alışılagelmişin dışında. uzun planlı çekimlerle gerginliği had safhada tutmuş sürekli. bu aslında oyuncular için de çok zor, çünkü bir sahneyi hatırlıyorum abartısız beş dakika kadar tek plan çekimdi. beş dakika boyunca hatasız bir çekim yapabilmek için aynı sahneyi kaç kere çektiklerini düşünemiyorum.
film gerçekleri çok çarpıcı bir şekilde veriyor, sansürsüz. öyle pek abartılı kan sahnesi yok. ama yapılan vahşet öylesi bir betimlenmiş ki, tüylerim diken diken oldu. savaşa bir kere daha lanet ettim. insanların uygun ortamı bulduğunda nasıl da vahşileşebildiğini gördüm. neticede bir film ve bu beni daha çok çarptı çünkü gerçekte kim bilir ne vahşetler yaşandı ve beni asıl rahatsız eden buna benzer olayların, vahşetlerin dünyanın bir yerlerinde şu anda hala devam etmesi. ben bu entryyi yazarken birileri masum insanları acı vererek öldürmeye devam ediyor. lanet olsun, insan olmak çok zor bir şey.
film genel olarak nazi karşıtı, hatta bu çok göze batacak şekilde vurgulanmış, alman kadın askerin, fütursuzca istakoz yeme sahnesi gibi...
yalnız son sahne de yonetmenin vermek istediği mesaj o kadar güzel verilmiş ki, kalkıp alkışlamak istedim. spoil olmasın diye yazmıyorum. izleyen anlamıştır.
sonuçta harika bir film ve düşük bütçesine rağmen milyonlarca dolarlarla ikinci dünya savaşı üzerine çekilmiş yüz hollywood filminden daha değerli bir film. izleyin ve görün.
