çünkü terkedilenin hiçbir şeyi kalmamıştır. ne sevdiği ne sevdiceği ne hayalleri ne umutları... ve de vicdan azabı ve yapabileceği hiçbir şey. ve kaybedeceği birşey olmayan insandan güçlü insandır.
oysa terkedenin içinde her daim büyüyecek bir vicdan azabı ve pişmanlık olacaktır. zira zihnin eskiyi estetize etmesi gibi tuhaf bir huyu vardır, ki bu huy çoğumlukla insanı geçmişin külfetinden kurtarmakla beraber kimi durumlarda da derin bir pişmanlığa boğmaktadır. terkeden geride kalanı daima hayırlar yad edecektir. terkedilenin gönlünde terkeden günden güne sönerken eriyip biterken terkedenin gönlünde terkedilenin boşluğu gün geçtikçe büyüyecektir. ve geride bırakan tekrar dönmek istediğinde kapıların artık kapandığını görmüş olacak.
