ana karakteri musa'nın film boyunca yalnızca pilavının üzerinde olması gerekip olmayan kuru fasulyeye, kahvesinin sütlü olmasına ve dönerinin içinde olmasını istediği turşuya tepki verdiği film.
türkiye'de azdır böyle film, sadece bu yüzden bile değer vermek gerek fakat filmin sonundaki savcının oyunculuğu** ve kimi yerlerde kimi diyalogların fazla zorlama olması rahatsız edici. ki o savcı ve musa konuşmasının filmin sonunda açıklayıcı ve vurucu sahnelerden olduğunu düşündüğümüzde, o adeta kağıttan ilkokul merasimi edasıyla okuyan savcı filmin kendi bacağına sıktığı kurşundur kanımca.
yine de film kimi ahlaki ve sosyal algıları, değerleri sorgulattığı için değerli nihayetinde. varsın musa karakteri de çok uç ve amiyane tabirle "varoluşçuluk ve nihilizmin bokunu çıkarmış" olsun.
her ne kadar bir nihilistin böyle söyleme hakkı bulunmadığını düşünsem de filmdeki en çarpıcı diyalog yine sondaki savcı-musa konuşmasından:
--spoiler--
- peki bütün insanlık iki yüzlülük mü yapıyor?
- daha da beteri. insan olmanın tüm yükünü benim gibilerin omzuna yıkıp kaçıyorlar.
--spoiler--
