kendimi bildim bileli muzdarip olduğum sorun. bir sürü test mest yapıldı, hiçbir şey bulunamadı. zaten alıştım da artık.
yazı yazıyorum mesela, dönüp tekrar okuyorum. bir yeri silip farklı bir şey yazacağım, yapamıyorum. çünkü elim terli, oraya bir şey yazmaya kalksam alt taraf ıslanacak. hepten bok olacak. ben de bırakıyorum olduğu gibi. iğrenç iğrenç metinler yazıyorum. olsun yine de mutluyum ben.
pek sosyal biri değilim ama, tanımadığım insanların bulunduğu bir ortama giriyorum mesela. tanıdığım 1-2 kişi beni diğerleriyle tanıştırıyor. tanıştıktan sonra el sıkışılır ya hani. ben o hissi hiç yaşayamadım. çok meraklısı da değilim gerçi ama, karşıdaki elini uzatırsa eli havada bırakmak da ayıp oluyor. mecburen sıkıyorum ben de elini. karşımdakinin "bir ıslaklık var sanki" bakışı beni benden alıyor. olsun lan yine de mutluyum ben.
üniversitenin ilk yılında dansa gidiyordum mesela. partnerim "sorun yok" dese de rahatsız olduğunu biiyordum hep. eldiven takarak dans etmek zorunda hissediyordum kendimi. karşımdakinin eline dokundukça "yine sırılsıklam olduk" bakışı öldürüyordu beni. olsun lan olsun yine de mutluyum ben.
bazen de sevgilinizle buluşursunuz mesela, el ele tutuşmak istersiniz ya hani. canımsınız lan. benim yerime de tutuşun.
