insanların birbirini beğenmemeye başlaması. 'onlar bize kezban diyo biz de onlara kâmil diyelim' sözünün slogan haline gelmesi, kızların bıyıklarının her erkeğe batması, erkeklerin kıro, apaçi, abazan gibi bilumum güzellemelerle(!) tanımlanması şahsıma ziyadesiyle saçma gelmektedir.
birbirimizi kusuruyla kabul etmemenin sonucunda tahammülsüzlüklerin artması, ilişkilerin bitmesi, misafirliklere gitmenin azalması olağan değil midir zaten?
neden sözlükler 90'larda yaşayan efsane nesil, 80'lerin unutulmaz güzellikleri, çocuklukta sevilen şeyler başlıklarıyla dolu? çünkü herkes değerleri özlüyor.
işlerden ziyade kişiler konuşuluyorsa o topluluk boştur benim gözümde. bunu biler bunu söylerim.
