camdaki buğu gibidir. Önünü goremezsin adım atmaya korkar hale gelirsin. Silmek istersin camı ama korkarsın. Bir yerde tak der insana eliyle cama umut sürer. Dokunur parmaklarıyla. Ufak bir güzellik görür. Zor olmadığını en azından buna değeceğini gördüğü anda hızla siler camı her şey yeniden yeniden başlar.
