Uçan balonumu elimden kaçırmış, gökyüzünde bir nokta olana kadar ağlayarak izlemiştim. Geride küçük kardeşimin balonu kalmıştı. -Tabii küçük yaşta abla/abi olan çocuklarda olan o kıskançlık duygusu bende o aralar nirvana boyutlarında.- Güler yüzle kardeşimin yanına gittim ve 'balonunu birazcık tutabilir miyim?' dedim. O yavrum da verdi. Ben de tuttum gökyüzüne salıverdim. Kardeşim iki göz iki çeşme ağlamaya başladı. Balon elimden çıktığı anda da pişman olmuştum, şu an hatırlayınca gidip bir sarılasım geldi. Ben bi sarılıp geleyim.
