2 yıl oldu seni tanıyalı. ve birgün bile incinmeden, çekinmeden, hiç korkmadan konuştum seninle. buralarda güvenmenin zor olduğunu bilirsin, kalbini açmanın sonuçlarını da. ama sen hep gülen, hep dinleyen yanınla benimleydin. her ne kadar bazen uslanmaz, arsız yanın benim gibi bir pesimisti kızdırsa da seni çok seviyorum ben.
ama sevmem seni eleştirmemi engellemez öyle değil mi? hiç etliye sütlüye bulaşmamana, herşeyi görüp susmana uyuz olmuyor değilim hani. ara sıra tepki ver ki senin gibi gerçek bir adam ''tamam'' olsun. böyle eksiksin çünkü.
resim sanatına olan katkılarının devamını ve ölmeden anlaşılmanı dilerim bradim pitim.
