boynumda fethiyespor atkısını görünce beni sıkıştırıp acayip sorular sormaya başlayan kişilere sahip taraftar topluluğu.
olay şöyle gerçekleşti;
Poznan şehir merkezinde dolaşıyorduk. hava göt rendeliyor. atkıyı burnumun üzerine çekmişim, bere var kafamda. zaten gözlüklüyüm, yüzüm pek görünmüyor. arkadaşlar bir dükkana girdiler. karşıda 3 kişi öyle muhabbet ediyorlar. beni kesmeye başladı. kafalarda lech poznan bereleri var tabi. biri iyice yaklaştı. euzü besmeleyi çektim. aramızda 1.5-2 metre var, adam gözleri dikti bana bakıyor. aha dedim, hazırlan oğlum. çünkü bakışlar hiç hayra alamet değildi. lehçe bir şeyler söyledi. anlamıyorum deyince mesafe 1 metreye kadar indi. çat pat ingilizcesiyle atkıda ne yazıyor diye sordu. fethiyespor dedim. nerelisin dedi, türküm dedim. elemanlara dönüp lehçe türkmüş gibi bir şey söyledi. diğer elemanlar da geldi. diğerleri gelince ben başladım tabi bristol aksanı yardırmaya. anlattım da anlattım. fethiye çok güzeldir, yeşil-mavi, oh oh oh. bak takımın atkısında da kalp var. mavi beyaz bizim renklerimiz. sizin de mavi-beyaz değil mi? gittim ben lech poznan maçına süperdi taraftar falan diye(nasıl sallıyorum ama)... adamlar beni öyle konuşuyor görünce dinliyorlar mal mal. ben sallamaya devam ederken, benimle ilk konuşanın telefonu çaldı. diğerleri öyle bekliyor. telefonu kapattı elimi sıktı gitti adamlar. ama var ya, orada 3-4 dakika yusuflama olmadı değil.
not: yol üzerinde açtım atkıyı tabelanın önünde, çektim fotoğrafı tabi.
