yaşanmakta olan hayatın gerçekliğini, gelişen şartlar ve olaylar doğrultusunda gerek dramatize ederek, gerek trajikomik bir halde algılayarak benimseme durumudur.örnek vermek gerekirse;
..boş akbilimden çıkan ses, körüklü otobüsün içinde yankılanırken şöförle gözgöze geldim.uzun zamandır kimse bana böyle bakmamıştı.ön koltukta oturan yaşlı kadın acıyarak beni süzdü.emekli ve dul olduğu her halinden belliydi.kimbilir belki bu sıcak ve kasvetli hava, boş akbilimden çıkan sesten daha çok geriyordu ortamı. umarsız bir tavırla yeniden dokundurdum; kahretsin yine aynı ses.şöför cık cıklamaya başladı. arka koltuklarda oturan liseli kızlar kahkahaya boğulmuştu. tiz sesimle 'fazla akbili olan var mı ?' diye sordum. yaşlı bir kore gazisi yetişti imdadıma.körüklere yaslanırken teşekkür ederim dercesine bir bakışla gülümsedim kendisine ...
