insanın cidden yaşlandığının, ve artık her geçen yıl daha da unutulacağı, yalnız kalacağı veya hatırlanamayacağını gösterir çok acı ve trajik bir şekilde.
genelde bir gün ya da bir kaç gün öncesinden bişeyler hayal etmiş, tasarlamış olursun kafanda, ama "kesin arar" diye düşündüğün insanlar seni unutunca, o hayaller bir öyle bir yıkılır o beklentiler öyle bir ağlatır ve kalbin öyle bir kırılırki, son bir umut gider kendine pasta şarap alırsın belki...
kendi kendine, tek başına, yeni yaşına, yaşlanmana ve yalnızlığına kadeh kaldırıp izole bir şekilde kutlarsın kendi kendinin doğumgününü...
o şarap ve pasta sonrasında zehir tadı verir insana, yatağına geçip bir an önce uyumak, o günden kurtulmak, her şeyi unutmak istersin..bazen doğduğun güne bile lanet edersin..
.eski günler gelir aklına, hani şu bir iki ay öncesinden hem senin hem de sözümona sevdiklerinin doğumgünü için planlar yaptığı o güzelim yıllar, o bir daha tekrar yaşanmayacak anlar...
sonra çaresiz bir kabulleniş başlar, aynı o şarkıdaki gibi, "her gün bir şey daha biter...giderek acı vermez biten şeyler...
kayıtsız bir razı oluş başlar...aldırma deli gönlüm.."
Uzun lafın kısası, bir insan için sizin doğumgününüzü kutlamayı unutmuş olmak ya da hatırlayamayacak kadar meşgul veya yoğun olması belki onun için çokta önemli bir mevzu değildir, ama sizi, doğumgünü sahibini, işte bu anlattığım bir kaç tasvirde olduğu gibi, şekilden şekile ve sonrasında çaresiz bir kabullenişe, isyan bile edemeyecek kadar mecburi bir boyuneğişe ve hüzne sürükler.
