sabahattin ali'nin müthiş akıcı bir dili var, sözcükler akıp gidiyor okurken.
çok duygusal bir insan değilim, hele hele kitapların insanları ciddi şekilde duygulandıracağına ihtimal vermezdim; ta ki bu kitabı okuyana kadar. öyle bir yerden yakalıyor ki sizi, iç dünyanızı alt üst ediyor. ince ayrıntılara dikkat ediyorsanız çok güzel tespitler barındırıyor içinde. kitap bittiğinde gözlerimden yanaklarıma doğru birkaç damla yaş süzülüyordu, karşı koyamadım. bence türk edebiyatı'nın en özel yapıtlarından biridir bu.
