Bir kadeh sarap daha. Olumumu dusunmekten vazgectim. Atesim yoktu. Iyi hissetmenin ne oldugunu bilmedigim icin iyilesip iyilesmedigimi anlayamiyordum... Gecmisi dusundum. Yuzler, isimler... O kadar cok unutmustum ki. Sanki dun dogmus gibiydim! ''Acaba hep bes yasinda kalan bir cocuk, yeryuzunde otuz yil gecirince yetiskin bir insan gibi dusunmeye baslar mi'' diye sordum sarap sisesine. Gereksiz fantezim unuttuklarima karsilikti. ''Eger hatirlayamiyorsam gecmisi, daha gormediklerimi dusunurum'' dedim. Ama hicbir sey kalmamisti dusunecek.
