yorucu bir gün geçmiştir ve bitkin bir halde otobüse binip eve dönmek istersin artık. hemen varıp tüm yorgunluğu tembellikle telafi edesin vardır. durakta başlar esnemeler, ölü bakışlı gerilmeler . neyse biraz bekledikten sonra yaklaşır bineceğin otobüs ama otobüs eli öpülecek yaşta olup boku yedin dercesine yanaşır durağa. durakta olan herkes koşturur ön kapıya doğru ve ezilmemek için kenara çekilirsin. neyse artık binme sırası gelmiştir sana amma öylesine dolup taşmış otobüste yer yoktur. başka çare de yoktur der ve zorla binersin. artık derdini yorgunluğunu unutup nefes almak için mücadele verirsin. ağzı burnu leş tiplerin soluduğu havadan kalan oksijenleri çekersin içine tüm zavallılığınla. itilip kakılırsın, sarsılıp savrulursun da ses edemezsin acınası haline. otobüsün sesi, insanların sohbeti kulaklarında feryat eder. ne yol biter artık ne de gürültü ensende hissettiğin dayanılmaz nefes eşliğinde.
