düzen sorusunun cevabını farklı bulmuş insandır belki...
düzen sizi düzen toplumun dayattığı evlilikse ben kuramamışım demek ama 10 yıldır istanbul gibi şerefsiz bir şehirde tek başıma ayaklarımın üstünde durdum ampülümü de taktım tüpü mü de taşıdım tinerci bıçakladı hastaneye bile kendim gittim, ülkenin ve hatta bazıları dünyanın en büyük firmaları olmak üzere pek çok şirkette çalıştım ve hepsinden kendi isteğimle istifa ederek çıktım benim yaşımda hala master falan hikayeleri uydurup hayata atılmaktan korkan ailesinin güvenli ortamında yaşayan arkadaşlara bakınca mantığım onları küçük görse dahi içimdeki küçük çocuk öykünüyor daha çok çocuk kalsaydım keşke diye dövünüyor...
şimdi artık istanbul'a gelmeme eskiden karşı çıkmış ailem bile 'yavrum kurulu düzenin var kariyerin var emek verdin' bla bla diyor onların yanına temelli dönersem mutsuz olacağımı düşünüyorlar, onların haklılığından korktuğum için gidemiyorum da sözüm ona türkiye'nin en büyük holdinglerinden biri olan bence fuhuş yuvası adaletsizlik merkezi sistemsiz iğrenç bir yer olan işyerimden ayrılıp kalbimin sesinin yoluna gittim yine sözüm ona istanbul'un en bohem cafelerinden birinde aşçı olarak işe başladım ama korktum düzenden ödenmesi gereken kiradan, arkadaşlarla gezip tozamamaktan vs. ya da alışmıştım sabah 8 akşam 6 ebemin ırzına geçilmesine ofis kölesi olarak çalışmaya yemedi 12 saat ayakta kalmak arkadaşlarım cafede oturup toto büyütürken onlara hizmet sunmak... hayalimden vazgeçmedim ama sadece erteledim bir gün kendi işimin sahibi olana dek çünkü anladım ki en sevdiğin hobin dahi olsa - ki bunu zamanında tiyatro da da deneyimlemiştim- adı iş olup geçimini sağlamak için yaptığında tadı kaçıyor başkalaşıyor...
sözü uzattık yine efenim ne diyorduk düzen değil mi acaba ben bir düzen kurdum mu beni destekleyen aileme ve her üzgün olduğumda bana beni hatırlatan arkadaşlarıma göre başardım ama annemin teyzesine göre alamadım ya kucağıma o bebeği bir hiç'im zavallının tekiyim, birlikte çalıştığım üst düzey yönetici hanımefendi(!) ye göre bu kadar akıllı biriyken daha çok okuyup daha hırslı olup yukarılara çıkamadığım için ortalamayım, şanslı hatunlara göre bu güzellikle hala hayat kavgasını tek başıma verdiğim için biraz aptal çokca şanssızım...
son söz olarak düzeni düzeyim efendiler tek dileğim bana hayatta sahip olmak istediğim en önemli sıfat olan anneliği hakkıyla yaşatacak işyerinde süt sağma sefaletini, çocuğunu evde bakıcıya bırakıp işe gitme gafletini yaşatmayacak anlayışlı sevgi dolu bir adam...
on sene önceki feminist ve idealist bana bu yazıyı gösterseniz kafa göz dalardı size -o zaman çok eli maşalıydı- ama düzen dediğiniz o saçmalığın peşinde geçirdiğim yıllar öyle yordu ki beni gerçeğin çok basit olduğunu kavradım şimdi annemin teyzesi gibi derseniz ki ay yok mu hiç kısmet bul birini evlen efendiler düzen sizi düzmeye devam edecekse yani bir kahraman sizi düzülen düzenden çekip çıkarmayacaksa ne gereği var ben bu düzenimde iyiyim...
