çocuk muhabbetinden pek bir farkı olmayan bağırışmalar
bütünü. ortada ne kavga ne tartışma nede hoş bir muhabbet
vardı. karşılıklı olarak soruya soruyla cevap veriyolar
anlamsızca, sözlük yazarlarıda bunu ayar verdi şeklinde algılıyor.
izlerken resmen sesini kıstım. faith altaylı zaten normal zamanlarda bile aykırı bir soru
gelse ses tonunu yükselten bir yapıya sahip. levent kırca
tiyayrodaki yeteneğini masaya iyi yansıttı ancak kendisininde
karşıt görüşlere saygısının ne kadar az olduğunu bizlere
gösterdi. tek doğrunun kendi düşünceleri olduğunu düşünen biri.
bide o laf sokma yarışı beni bile güldürdü. sokak çocukları
gibi davranışlar falan yaşlarına başlarına bakmadan.
çok güzel fikir alışverişi yapılabilecek bir programken bir
anda yumurcak tv ye döndü.
daha kendiniz oturup konuşamıyorsunuz ki milletin huzur
bulmasını nasıl bekliyonuz.
son olarak partinin ideolojisi nasıl değişir. geçmişte
yaptıkları, öğrettikleri, savundukları şeyler, nasıl
farklılaşır. bu kadar kolaymı. o eski fikirleri, yaklaşımı
benimseyen insanlar koyun gibi (bu lafı hiç sevmem ama burda
gerekli gözüktü sanki) hemen yeni fikirlerin peşinden mi
gitmeye başladı. bu çıkarcılık değilde, menfaatçilik değilde nedir?
