hep övülmeyi bekleyen insandır. sizin karşısında ne olduğunuz, ne durumda olduğunuz önemli değildir. yalnızca kendi olaylarına hakimdir. o kadar kendine dönüktür ki, kendisiyle ilgili bir ayrıntıyı size anlatmış ve siz unutmuşsanız size etmediğini bırakmaz.
kendine güveni de sonsuzdur. şaka yollu "ya hu şu resmin de ne kötü çıkmış" deseniz ve bunun şaka olduğunu özellikle belirtseniz de o size misilleme yapıp bunun altında kalmayacaktır. "hayır çok güzel o resmim benim, sen kendi resimlerine bak" der ciddi ciddi.
şaka yaptık be, bir şey demedik resmine. hatta bunu aşağılanmak olarak gördüğünden, hızını alamaz ve burnunuza dudağınıza laf eder.
narsist bir insan olduğu ortadadır. çünkü narsist insanlar asla bir başkasıyla "biz" olamayan, "yalnızca ben" diyen insanlardır. çevrelerinde olan bitenin bir önemi yoktur. eğer bu insanlara istediğini vermezseniz, yani onları övmezseniz muhtemelen iyi bir ilişkiniz olmayacaktır. daha kötüsü, onu övmek yerine eleştirirseniz vay halinize. size her türlü aşağılamayı yapmaktan çekinmeyecektir. çünkü kendileri eleştiriyi kabul edemezler.
evet böyle bir tanıdığım var. "enurchem, dedi bana bir gün. sen ne kadar salaksın. bu ne hep başkalar hep başkaları. sana ne faydası var bunun?"
zaten içimde ona karşı biriktirdiğim şeyleri en mantıklı yoldan anlatmanın fırsatını bulmuştum.
-benim ailem beni böyle yetiştirdi, dedim. sadece benim ailem değil, benim çevremdeki tüm aileler böyle.
aman evladım hep kendini düşünme, değil kendini övmek başkalarının senin yanında seni övmesine bile sevinme. her zaman başkalarına saygılı ol.
ben, kendim ve benim dışımdaki herkese saygılıyım, dedim.
onda gördüğüm ve hoşuma gitmeyen yönlerini de açık açık söyledim. ve bana hakaretler yağdırmasını bekledim. sonuçta onu eleştirmiştim ve sinirlenmiş olmalıydı. ama öyle olmadı, sustu.
hala narsist ruhunu koruyor; benim dışımdaki herkese karşı. ama bana karşı artık öyle değil.
