Bugün 7 sene oluyor tamamen yokluğunla tanışalı... Ne değişti hayatımda? Hiç !! evet aslına bakarsan hiçbirşey değiştirmedi yokluğun sanırım çok zaman olmuştu yokluğuna alışalı, belki de zaten hiç olmamıştın sen, ben var etmiştim seni küçücük yüreğimde kocaman bir sevgiyle.. kim bilir?? Şimdi yoksun işte hepten yok artık o çok sevdiğim sesini de duyamıyorum bir telefon uzaklığında... Sana çok benzettiğim adam televizyonda şu anda ve ben Ona bakarak 35 senelik özlemime daha büyük özlemler katarak izliyorum Onu.Seni andıran ne varsa, kim varsa hep bir burukluk yaratıyor yüreğimde bazen bir parlıament light, bazen bir gömlek, bazen bir yüz, bir el, parmaklar, uzun bir boy, ince bir yüz, kendine hayran bırakan kibarlık, ince düşünce, bazen sandalyemin çekilmesi, arabanın sevdiğim tarafından kapısının bana açılması, bazen bir koku... Özlüyorum seni kimseye belli etmesem de artık "çok özledim" diye ağlamasam da...
Nefretim sevgimle karışmış, duygularım allakbullak. Kimse senin gibi güzel yaşamadı bu hayatı, kimse senin gibi sadece kendine yaşamadı çoğu zaman eleştirilsen de hep herkes tarafından kıskanılan oldun sadece içinden geldiği gibi istediklerini yaşadığın için. iyi ki de öyle yapmışsın. Şimdi çok daha iyi anlıyorum seni, daha çok hak veriyorum sana. Keşke bu kadar duygularımla yaşamasaydım da bu kadar benzerlik gösterirken sana , senin gibi "adam sendeci" olabilseydim herşeyi arkamda bırakıp giderken, verdiğim zararları düşünmeseydim duygularıma esir olmasaydım. Biraz daha benzemeliydim sana belki de...
Neyse çok uzatmayayım sevmeyiz ikimiz de uzun uzun konuşmaları vedalar kısa olmalı , selamlaşmalar yılışmadan. Ağlamayı da ağlayanı da sevmeyiz o yüzden ağlamadan ve ağlatmadan gidiyorum şimdi, iyi bak kendine.
edit: henüz 3 sene olmuşken sana yazdığım bloglardan birnde yayınladığım yazı, onun üzerinden bile 4 sene geçmiş a.k.
