sevgili günlük, kulaklıklarımı takıp sevdiğim müzikleri dinleyince konsere gitmiş kadar sosyal hissediyorum. connectedta filan kafama göre insan bulunca taze demlediğim çayım eşliğinde, herhangi biriyle bi yerde karşılıklı muhabbet etmiş kadar oluyorum. yani ne bileyim. film açınca kendim yaşıyormuş gibi zevk alabiliyorum. aksiyonun bini bir para üstelik sıfır tehlike. kitap okurken insanların hayatlarının içinde yer aldığım hissini de tadıyorum. yani tüm bunların yanında sıcak/soğuk havada otobüs sefiliyetine talim olup yaya tabana ızdırap çektirmektense... ha tabii ki en nihayetinde insan fıtratındayız dört duvar da bir yere kadar da ben diyorum ki it kemiği yemiş gibi fıldır fıldır dolanmaktan hiçbir şey anlamıyorum ne yapayım. en başında ruhum asosyalken ben nasıl rol yapayım?
