bunlardan biri değilim ve olmayacağım.
sırf "bağyan" olduğu için birine yer vermeyi doğru bulmamamın da ötesinde, yapılan şey bir lütuf olduğu halde bu bağyanlar tarafından zaten olması gereken bir şeymiş gibi algılanmaktadır. yer verilir ve bağyan kişisi afralarla tafralarla kurulur oraya prenses edalarıyla. halbuki bu tip elizabethler yaşlı olsun sakat olsun hayatta kimseye yer vermedikleri gibi, bu tür insanlar otobüse adım attıklarında onlar üzerinde yer verme baskısı oluşturulmamaktadır. misal, gözler ön koltuklardaki bu bayankızımızı pas geçer, gider arkalardaki on saat dersten çıkmış yorgun genç erkeğe uzanır, gerekirse ona çenkirilir gençlik ne hallere düştü ıvır zıvır diye.
bir de bağyanın bunu hak etmesinin güzellikle doğru orantılı olduğu fikri var ki o ayrı bir zihniyet sorunsalıdır.
son olarak bu erkeklerin önemli bir kısmının toplu taşıma vasıtalarında kadın yanına (bkz: bayan yanı) oturmayan, bu uğurda gerekirse ayakta giden tipler olduğu kanaatindeyim.
