romantik veya eski film repliklerinden falan bir enstantane değil , hayatın ta kendisidir.Romantizmin parçası değil ta kendisidir.Ağacı aklının bir köşesinde büyütmek , bir kaç şey koymak dibine sevdiğinle alakalı.o yeşermişlikten , büyüyen halkalar sonunda 2nizin birden sırtını yaslanıp güzel düşünceler aktardığınız o ağacın yıllar sonra orda sizi karşılayacağını bilmektir asıl olay.
Neden bu kadar fazla ağactan bahsettim , ya gözlerinin içine bakıp bu ağacın altında buluşalım dediğin kişi?
Dedim ya o ağaç yıllar boyu kimse onu ordan almazsa bekler , dibinde yeşerttiğin duyguları unutmaz.Ama o gözlerine baktığın insanoğlu unutur.Hatta inkar eder.Ancak yukarı baktığında yapraklarıyla haykırır o ağaç. O an anlarsın nankörlüğün doğaya mal edilemeyeceğini.
