nazan öncel'den çocuk kalbim şarkısını dinlerken tavan yapan duygudur. genelde keşkeler ve pişmanlıklarla birlikte gelir bu duygu hali.
''çocukken şöyle dua ederdim tanrıya:
tanrım bana hiç erimeyen,
kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
kardeşimle kendimize durmadan,
olmayan çayları, olmayan fincanlardan içerdik.
olmayan kapıları açardık, olmayan ziller çaldığında.
siyah papyonlu olurdu mutlaka resim defterimizdeki damat.
yedi günde yarattığımız dünya mutlu olurduk pastel koksa.
ve şimdi şöyle dua ediyorum tanrıya:
olanlar oldu tanrım
bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!
kaybolmak istemiştim bir zamanlar
kapının arkasında yokum demiştim
ve divanın altında da.
bulamazsınız ki artık beni,
hayatın ortasında.
kaybolmak istemiştim bir zamanlar
beni kimse bulamazdı
tanrının arkasına saklansam.
o kocamandı, en kocamandı o.
bir kız çocuğunun hayalleri kadar.'' *
