Değer verdiğini belli etmek, belki de değer gördüğümüzü hissedebilmek için karşılık bekleyerek yaptığımız bir şey ve bu karşılığı görememek belki de bizi üzen. Çünkü;
insan bencil. değilim diyen de bencil. unutmamak gerekir ki kendini ayrı görmek de bir bencilliktir.
değer veririz, kendimizi düşünürüz. değer görürüz gene kendimizi düşünürüz. basit gelir bize, bizi önemseyen kişiler. insan hep değer verir hep üzülür. Mutlu sonu olmaz değer vermenin.
bir tek istisnası vardır bu durumun o da insanın "kendine"
değer vermesi.
insan huzuru ve mutluluğu kendi içinde yakalar her zaman başka insanlar ve eşyalar araçtır hep. kendinde başlar, başladığın yerde bitersin. başkasında mutluluğu ararsan da, işte o zaman;
"başlamadan bitersin".
