gönülde gizli bir sığınaktır, kimileri içinse bir mabed, dua makamı. her kafan karıştığında bakışın bulandığında fikrin şaştığında aklının taşları yerinden oynadığında ararsın onu. özlersin gözlersin. hayatın her keşmekeşiyle haşır neşir olduğunda her karmaşıklığında o ilk duyguyu berraklığı netliği ararsın. hiçbiri onun kadar katışıksız olmamıştır olmayacaktır çünkü. aradan geçen zaman ne kadar uzun olursa olsun mesafeler ne kadar uzarsa uzasın gönlünde bir parça halen nöbet tutar belki onun için. belki birgün yine yolu düşer diye. seni caydırmak isteyenler onu özlemeni sana yakıştıramayanlar da olacaktır elbet. onlar da "takma kafana" şeklinde ucuz ve bayağı teselli cümlesinden fazlasını bilmezler.
