Bir kayığa binersin,
denizler dalgalı olduğu zaman,
fırtınalar koptuğu zaman,
deryanın bereketini tadamadığın zaman;
üzülürsün,
geçmişine lanet edersin,
kim olduğundan utanırsın,
istemediğin kelimeler,
ruhuna yakıştıramadığın cümleler,
bir anda ağzından çıkagelir.
Hiçbir şey düşünemezsin,
çok soğuk bir alemde,
üzeri açık kalmış bir canlı gibi,
hareketsiz ve cansız;
duygusuz bir ressamın,
fırçasından çıkan bir tablo gibi,
ruhsuz ve mutsuz olarak.
Lakin devam edersin,
pes edemezsin,
hayatın için.
yine açılırsın sonsuz sulara,
gökyüzüne bakarak,
ne olacağına dair,
en ufak bir fikri olmadan,
bir kıyıya çarparsın,
çorak ve sarp kıyılarıyla,
bir dünyaya rastlarsın,
ürkersin, korkarsın;
hissemediğini düşündüğün halde,
umutsuzluğun içine yuvarlanarak,
işte o zaman,
işte o zaman,
anlarsın ki,
o kayık artık sensindir.
Artık değil aslında,
hep sensindir...
zorluklar aşılır dostum,
aşacak güç senin içindedir, onu çıkaracak güç ise sensindir.
kolay gele.
sözlük hayatında ve gerçek hayatında...
