abim sayesinde çok küçük yaşlarda tanıştığım dergi. önce anlamayarak, sonradan severek okudum yıllarca. tam ben, abimden bağımsız, gerçek bir birey gibi kendi harçlığımla alıp biriktirmeye başladığım sıralarda l-manyak'tan ayrılan bir grup, bahadır baruter öncülüğünde lombak dergisini kurdular. olsun dedik nasıl olsa bu aylık çıkıyor, l-manyak çok şey kaybetti ama leman'da hala çok bi sorun yok. her neyse çok geçmeden ikinci bir grup bu defa leman'dan ayrılıp lombak ekibiyle işbirliği yaparak penguen'i kurdu. aslında bu da çok sorun değildi de leman o sıra baya bi okur kaybetti, bense harçlığımı sigaraya, leman'a, penguen'e, lombak'a üleştirmeye çalışıyordum. daha o zamanlar liseli bir piçtim; leman'ı bıraksam bende çok da tarihi bir yeri olmadığından kelli kimse de bir şey diyemezdi. boysal okumaktan nefret ediyordum zaten ama sürekli takip etmeye başlamamın üzerinden uzun zaman geçmemiş olsa da alıyorduk işte; el alışkanlığı. lakin ne zaman ki penguenciler ayrıldıktan sonra leman, sayfalarının alt kısmına "nizip'e 30 dergi gönderdik 12 iade var olmuyor nizip aydınlık günlerden uzaklaşıyorsun!" "nazilliye 45 dergi bir kilo karışık çerez gönderdik, dergilerin 32sini iade etmişler, çerezin de sadece antep fıstığını seçip yemişler. ayıp ettin nazilli çok geride kaldın." gibisinden notlar düşmeye başladı işte o zaman bende şafak attı. leman'ı takip etmeyi o zaman bıraktım. aradan geçen zaman içinde atilla atalay için bir de ahmet yılmaz ve metin fidan için ara ara alıp okurum leman'ı ama o sayfa altı notları bir türlü aklımdan çıkmıyor.
