bizim jenerasyonun çoğunluğu geç keşfetmiştir bilgisayarı. misal ben 1999 yılında 1000 dolar'a almıştım ilk bilgisayarımı; arçelik'ti markası. yanlış anlaşılma olmasın, arçelik evet, bilgisayar evet, bulaşık makinesi değil.
fakat esas bu bilgisayarı almadan önce yaşadıklarımız, cehaletle karışık içimi hatırladıkça burkar ve daha çok da gülümsetir.
evimin hemen arkasındaki internet cafe'ye giderdik arkadaşlarla internete girelim sitelerde gezinelim diye. hiç unutmuyorum, mirc'a girmek için gittik, sonrasında bir daha da çıkamadık o camiadan. mirc'tan sevgili yaptığım bile olmuştu.
uzun etmeyelim, biz iyiden iyiye net cafe'lere gidip half-life turnuvaları için cafe kapatmaya başlamadan evveli anlatayım;
hafiften bilgisayar bilen bir dostumuz gidip vcd kiralayıp film izlediğinden bahsetmişti. tabi yıl 1998, vay beee ne teknoloji
diye düşünürdük. tabi o zaman bilgisayarımız olmadığı için biz ne yaptık? 5 kişi internet cafe'ye gidip oradaki 14 inch tüplü ekranda film izledik. bu olayı 4-5 defa tekrarladık. fakat en trajiği bir defasında bilgisayarın ekran koruyucusu olmasıydı. aman allahım salak gibi sormayı da akıl edemedik, her 5 dk'da bir ekran koruyucu devreye giriyor ki biz onun ne olduğunu bile bilmiyoruz. mouse'a en yakın arkadaşım ekran koruyucu devreye girmesin diye arada hareket ettiriyordu aleti...
böyle utanç, daha doğrusu cehalet dolu anılardır bazıları.
