günümüzde bazi kücük memur kafali ittihatci artiği kişiler tarafindan haddinden aşağilanan ammavelakin egzantirik bir o dercede deli dolu olan padişahtir. hayati gerçek anlamda sevmiştir ve ondan zevk almiştir. renkli kişiliği ve hergelikleri hep yüzde buruk gülümseme birakmiştir.
fakat hayati cok seven ve hüzünlü adamlar gibi hazin bir sonu olmustur. belkide her yöneticimiz hayati sevse idi türkiye cumhuriyeti su boktan zamanlari tekrar tekrar yasamaz idi.
nemi oldu huznu ve hergeleliği hayatimizdan cikartarak basimiz göge mi erdi? yooo hiyar ve kabiz bir toplum o kadar... yazik be!
