istanbul/Kartal/yakacık çarşı mahallesinde hacı mustafa efendiye çıkılan yokuşun tamda başında olan çocukluğumda kana kana suyunu içtiğim, şimdilerde akmayan bazende ip gibi akan çeşmedir.
Tam karşısındaki apartmanda doğdum büyüdüm tam önünde araba çarptı bana * yani hatırası büyüktür derinlerde. kışın Yokuş aşağı inen bir çok araba, kamyon bu çeşmeye bodoslama dalmıştır ancak hala ve hala dimdik ayaktadır.
ah ulan... yaşlanmak güzel bir şey değil. insan bir çeşmenin bile özlemini duyuyor ve ondan sevgiyle-övgüyle bahsediyor. şimdi böyleyse durumum 65 te falan hiç çekilmem.
