yaşadığı dramatik çelişkinin üstünü "barzo", "hanzo", "kürdo", "gaşlarından önünü göremiyor" gibi siyasi eleştiri kabiliyetinin ne derece üst boyutta olduğunu açığa çıkaran ithamlardan büyükçe bir örtü yaparak kapatan insan formu.
hastalık öyle ilerlemiş ki, kendi yanlış yaşadığı hayatının inandığı hayatla çelişmediğini iddia edebiliyor.
evrensellikle ırkçılığı çatıştırmayabiliyor, hastalığını kabul etmemek pahasına.
oh ulan ne güzel. hem ırkçı olayım, hem de türk kültürüne tamamen yabancı, "milli ve manevi değerler"e zerre faydası olmayan müzikler dinleyeyim, romanlar okuyayım, tiyatrolara gideyim. hayır böyle birşeyi bu ülkenin namlı ırkçıları dahi tasvip etmiyorken neyin "istisna"sını yaratmaya çalışıyorsun zavallı şey?
ırkçılık ve dincilik gibi insanlığın zihinsel ve bilimsel ilerleyişinin önünde kocaman engeller oluşturan iki büyük hastalıkla mücadeleyi tarihsel bir görev olarak üstlenen komünistler, dünyanın bütün uluslarının kültür ve sanat değerlerinin birbiriyle paylaşılmasından ve bunların korunup zenginleştirilmesinden yanadırlar.
ama sana ne oluyor? sen bir ırkçısın, sen kendi ırkının sahip olduğu özelliklerin bütün diğerlerinden üstün olduğunu iddia edensin.
bu özellikleri bütün dünyada hakim kılma idealinin "nefer"isin. senin ne işin var jim morrison'la jimmy hendrix'le filan? adamlar dünya tarihinde "gençliğin ve başkaldırının yılı" olarak bilinen 1968'le özdeşleşmişler. savaşlara, dine, ırkçılığa, içinden çıktıkları toplumların değerlerine karşı üretmişler müziklerini. bizim "kültürlü" tosun da bunlara aşık olmuş.
bir de kendi ülkesinde bu çelişkisini yüzüne vuranları kendi "ırk"ından saymaması yok mu, o daha komik.
bu ülkede ne mutlu ki türk komünisti de kürt komünisti de, hatta birlikte mücadele ettikleri siyasi partileri de mevcut tosunum. sen canını sıkma.
