20 yaşındaydım. o yaşların verdiği "ben her şeyi yaparım, özgürüm lan ben" düşüncesiyle alsancak'ta günümü gün ediyordum. oldukça kalabalık rock barlardan birinde ölümüne içip deli gibi böğürdükten sonra eve yollanmak için dışarı çıktık arkadaşlarla. benim midem çoktan bulanmaya başlamıştı, kusacağımı anlayıp arka sokaklara doğru yürüyelim dedim. etraf tenhalaşmıştı, bir sokağa girdik. biraz ilerleyince bağırışmalar geldi, kavga ediyorlardı. haliyle tırstık nihayetinde burası alsancak'tı ve içenin ne yapacağı belli olmuyordu. "geri dönelim olmoğlmöghh" lafı bitiremedenkusmaya başladım. on metre önümde millet birbirini parçalıyordu. o kadar çok böğürdüm ki bir ara kalabalık durup bizi seyretmeye başladı. ne oldu ona falan dedi içlerinden biri. bizim arkadaş atladı hemen abi çok içti diye. eleman yanıma yaklaşıp başımı saçlarımdan tutarak yerden kaldırdı ve ekledi:
"adam gibi içsene o...çocuğu, ne böğürüp rahatsız ediyon milleti, çaaaattttt"
bu gelen ses beton gibi bir kafanın burunla çarpışma sesiydi. adamlar işi gücü bırakıp bize daldılar, ama ne dalış. bir kamyon dayak yedik. bir de arkadaşlar sinirden vurdular bana. tam katmerli oldu. ömrümde bu kadar gereksiz ve saçma bir dayak yememiştim.
