sahip olduğum bi çok şeyin mimarısın evet ama bunları kullanmama izin vermedikten sonra pek bi şey ifade etmiyo. bin bir zorlukla,yoklukta okuttuğun üniversiteden şimdi kötü bi şeymiş gibi bahsediyosun. benim hayatımı adayacağım mesleği yapmamam için elinden geleni yapıyosun. anne memur olmak istemiyorum,hayatımı küçücük bi ofisin içinde,seneye bu gün ne yapacağımı bilerek sürdürmek istemiyorum ama anlamıyosun bi türlü. hayatımı kontrol etmeye çalışmandan nefret ediyorum. her şeyimi bilmek istemenden de.kendime ait bi alan istiyorum anlamıyosun. nefes alabileceğim,istediğim zaman gidip gelebileceğim,rahat rahat istediğim her şeyi söyleyebileceğim bi alan. bırakmıyosun anne. yıllardır sırf sen öyle seviyosun diye kestirmedim ben o saçlarımı bilmiyosun bile. ama yeter artık. 25 yaşındayım ve farkına varman için her şeyi yapıyorum artık. evet,sen olmadan huzursuzum,hep bi tarafım sende kalıyo ama biz bir arada yaşamayı bilmiyoruz galiba anne. robot değilim ben. sen de sahibim değilsin,annemsin. zor olacak bu saatten sonra bunları öğrenmek,ikimiz için de. ama mecburuz anne. yokluğunu düşünemiyorum bile,başa çıkamam muhtemelen ama bi nefes alayım artık nolur ikimize de yapma bu kötülüğü artık. seviyorum seni.
