çözemedim bir türlü aşk denen şeyi sözlük. ilk başta bir beğeni bir hoşlanma gibi başlıyor zamanla öyle şiddetleniyor ki nefes aklını, beynini, kalbini kısacası bütün benliğini işgal ediyor. bir şey yapamaz hale geliyorsun. bütün isteklerin "ben" diye başlarken zamanla "o" da dahil oluyor bu isteklere hayallere.
zaman geçiyor sözlük. sonra bir şeyler mutlaka yolunda gitmiyor, bir şeyler tükeniyor tüketiliyor. o zaman önce kendine kızıyorsun "nedenler" arıyorsun bulamıyorsun. o aşk sandığın şey bitmiş gitmiş sadece acı çektiğinin farkına varıyorsun zaten bir süre sonra da vazgeçiyorsun.
aradan uzunca bir zaman geçtikten sonra tekrar birine aynı duyguları hissettiğinde bir öncesinde yada daha öncelerde hissettiklerinin ne kadar önemsiz olduğunu fark ediyorsun. hatta aşk değilmiş o diyebiliyorsun.
bilmiyorum neden böyle oluyor aşk denen şey git gide şiddetleniyor mu yoksa gerçek aşk denilen şey gerçekten yok mu?
