elleri buz gibi olan, lise çağlarını geride bırakmış çocuktur. doğalgaz görmeden büyümüştür o, her ay "oğlum tüp söyle" cümlesiyle buzdolabında yazan o numarayı tuşlar ve babasının adını söyleyerek tüp ister. hastadır ama annesiyle ettiği binbir mücadele sonucu mahalledeki arkadaşlarıyla dışarı çıkmak için izin alabilmiştir. eve geldiğinde elleri kıpkırmızı, ani sıcaklık değişiminden dolayı karıncalanan, kaşınan, uyuşmuş vaziyette, bi nevi acı çekerek oturur o sobanın önüne ama mutludur her şeye rağmen. a bir de, yediği kar yüzünden boğazları iyice canını yakmaya başlamıştır, söylemez ama annesine.
