hayattaki birtakim yasadiklarimizi mimikler olarak agir cekimde karelersek daha rahat anlasilirdik, cok soze gerek kalmadan. platoon filmi ve muzikleri; bedenimizin selalenin sulari gibi duserken, ruhun havaya karisan su zerreciklerini andiran bir izlenim bir tat biraktigini farkederim. filmin insanda biraktigi etki aslinda insandan aldigi kopardigi birseylerdir. yitirdigimiz, koparilan ve eksikligini hissettigimiz degerlerimiz aklimiza geldiginde donuk hareketlerle, agir cekim mimiklerle verdigimiz tepkileri ice sindirdigimiz anlarin mantigini aradigimizda ellerimizi acar bizi almadan giden goz yaslarimiza boguluruz. son sozleri gozlerin soyledigini dusunursek...
