bir gün karşılaşır mıyız?
hiç bilmediğimiz bir sokakta, karşılıklı gelir miyiz birbirimize, ayaklarından başlayıp gözlerine kadar süzerim belki seni.
en fazla gözlerimiz şiddetlenir birbirimize, sonra devam ederiz kendi hayatlarımıza.
sen devam edersin, ben her gün o sokak başında belki gelir umuduyla yaşarım mesela.
bir his daha doğurdun bana, büyütmeden bırak ve git bizi.
hiç özlemiyor musun beni?
ben çok özlüyorum mesela, o kadar özlüyorum ki her gün ölüme hazırlanıyorum.
bir gün karşılaşır mıyız?
bunu reverans seçiyorum kendime, gözlerimi yeni bir hayata, seninle kalmaya kapatıyorum.
istemiyorlar, ölmemeliyim, istemiyorlar.
soğuk suların altına giriyorum, sırtımı fayanslara dayıyorum, üşüyorum, su her tenime değdiğinde,
ağlıyorum, çok hemde, yapma kes şunu, bırak beni dercesine.
anlamıyor, anlasa biterdi,
anlamıyorsun, anlasan giderdin.
aklımdan, günümden, gecemden, tek kişilik yatağımdan, yemek masamdan, çamaşır dolabımdan, kitaplığımdan.
toparlanmalıyım.
eşyalarımdan ve senin giderken yollara attığın duygularımdan başlamalıyım.
ölemiyormuşum, gitmeliyim o halde.
gittiğim o yerde, sokaklar ve gecenin karanlığını bozan sisler olmasın.
gittiğim o yerde kaldırım boşlukları, iskambil kağıtları ve gece oturacağımız o banklardan da olmasın.
cafelerde sade acı kahveler, evlerde soğuk sular, yastıklarda ter kokuları kalmasın.
sadece yağmur kalsın gideceğim o yerde benimle.
eğer yaşamayı becerebilirsem bu defa;
bir gün karşılaşır mıyız?
