maçı 3 tanesi fenerbahçe formalı 2 tanesi beşiktaş formalı olmak üzere 20-25 kişilik bir arkadaş grubuyla seyreden şahsımın maç içinde karşı karşıya kalmışken hakan şükür' pas atmak yerine topu dışarı atan arif erdem'e söverken, hagi'nin en lazım olduğu anlarda gereksiz yere kırmızı kart görmesiyle gözyaşlarına boğulurken ve son penaltı anında yere oturup bağıra bağıra dua ederken ki halleri halen anlatılır. kupa alındıktan sonra da sabaha güneş doğuncaya kadar sokaklarda olduğum, ömrümün en güzel günü. o günden içimde kalan tek ukte ise öyle bir anda tribünlerde olamamak.
