Elleri ayakları ters bir biçimde karşımda duran şeydir... Hayalimdeki, ideal öcü tipidir.. Adını yazmayacağım. Zira adını her söyleyişte sana yedi adım daha yaklaşırmış... Genelde gerizekalı abim ışığı kapatır. Bir anda hafif karanlıkta karşımda sekiz olmuş vaziyette bana gelir. Son nefesim o an ciğerlerimdeki nefestir... O kadar korkarım anlayacağınız.... Korkudan ölmeme vesiledir... Böyle birşeyi elbette hayal etmiyorum. Bu bir sapıklık olur. Ama beni korkutabilecek maksiumum ve yegane öcü unsurudur... Bir de alacakaranlık ile birleştiğinde...buyrun cenaze namazıma...
Çocukken de gunganga idi.. Evvel zaman içinde.. Var imiş bir gunganga.. Tutarmış çocukları... Koyarmış sepetine... Gungangaa. Gungangaa... işte.. Bu satırları babaanemdem duyardım sık sık.. Hayalimde büyük bir karanlığın ardına gizlenmiş, ne olduğunu asla kestiremediğim koyu siyah bir gölge canlanırdı...
Edit: hala karanlıkan ve abimin o 3 harfliye benzer beni korkutma taklidinden... Acayip tırsıyorum...
