-Spoiler-
Ağlayan Çayır için söyleyecek söz bulamıyorum şu an. Çok fazla söz içermediği halde bu kadar önemli bir konuyu ve acıları bize de hissettirmeyi başaran şiir gibi bir melodram olmuş. Şimdiden bu üçlemenin diğer filmlerini merak etmeye başladım. Savaşların ve siyasi baskıların insan hayatlarında yarattığı acıları bir küçük kızın hayatı üzerinden görmemizi hatta daha da iyisi hissetmemizi sağlayan oldukça nitelikli bir film olduğu kanısındayım. En can alıcı sözler arkadaşın da belirttiği gibi;
"Sürgündeyim,
mülteciyim ve her yerden sürüldüm...
Rıhtımda ağlayan üç yaşında bir kızım..."
ve oğlunun başında her üçüne birden ağlaması da oldukça iç burkan bir sahneydi... imgeler ve alt metin yönünden oldukça zengin bir film...
Ayrıca ara ara müzisyenler tarafından çalınan parçalar da oldukça aşinaydı ve bir tanesi de kulağım beni yanıltmadıysa "Katibim" şarkısının melodileriydi... Filmde çok da yabancı olmadığımız ve aynı topraklarda birlikte yaşamış - ve yaşıyor- olduğumuz bir kültürün yansımalarını görmek farklı bir deneyim...
