bu yazdıklarımdan sonra benimle arkadaşlığını kesen herkesi anlayışla karşılarım. hayat bana pek gülmedi ve liseyi bırakıp çalışmak zorunda kaldım. ama geçen gün bir düşündüm ve şu istatistik çıktı ortaya:
okulu bıraktıktan sonra çalışmaya başladığım işlerin listesi:
kot yıkama fabrikası: babamın asker arkadaşının yeriydi iflas etti
büfe: devrettiğimiz adamın yanında çalışmaya başladım işler kesildi iş yerini kapattı
başka medikal: polis bastı patron bizden habersiz el altından kaçak ilaç satıyomuş iş yerini kapattılar
dershane kantini: müdür daha iyi fiyat verdi diye bizden habersiz başkasına devretmiş
holding: evet yanlış duymadınız resmi olarak 50 60 trilyon bedeli olan holding finans müdürü tarafından dolandırıldı iflas etti
call center: birim kaldırıldı 20 kişi ve tabiki ben işten çıkarıldık
büfe: bu kadar olaya rağmen az birikmiş param ile büfe açtım. açtığım bina komple satıldı yeni ev sahibi tarafından yıkıldı
cafe: kız arkadaşımın işlek bir cafesi vardı. çalışmıyordum sadece yardım ediyordum iflas etti
reklam yapım şirketi: çok alakasız olarak girdiğim sektörde herşey tıkırındayken yönetmen kendi firmasını açmak için ayrıldı şirket çük gibi ortada kaldı. babamla aynı firmada çalışıyoruz. patron kendi şöförünü işten çıkardı. babamı işten çıkarma seçeneği var ben muallaktayım...
31 yaşımdayım. şimdi ben bu dünyada sınavda mıyım? bu nasıl zor sınavdır? ben adalete inanmalı mıyım? peki en önemli soru ben ne yaptımda her işimde böyle şanssızlıklar yaşadım?
kimse kusura bakmasın ama ben böyle adaletinde böyle hayatında böyle şansında ta amına koyayım. okuduğunuz için teşekkürler. amına koyayım 9 kişiye gönder yoksa ölüceksin maili gibi adamım.
itirafta yazalımda yanlış olmasın: en sevdiğim film şanslı slevin...
