annenin birkaç günlüğüne de olsa terk-i diyar eylemesi sonucu evde başbaşa kalan baba ve çocuğunun, hayatta kalmak için mutfağa girmeleri sonucu yaptıkları eylemdir.
anne varken mutfağa sadece yemek yemek için giren baba ve çocuk, anne yokken artık sadece yemek yemek için değil aynı zamanda onu yapmak için de mutfağın yolunu tutar.
yemek yapma beceri katsayısı birbirine eşit olan baba ve çocuk aralarında zımni bir görev bölüşümü yapmışlardır. baba her zaman olduğu gibi emir veren komuttadır. malzemeleri tezgaha getiren çocuktur.
adeta bir ameliyethanedeki doktorlar gibidirler.
baba sırayla ister:
-domates
-biber
-soğan
-tuz
soğan doğrama işini baba üstlenmiştir. yavrusunu soğanın gözyaşartıcı dış etkisinden korur. domateslerle çocuk ilgilenir. sonra biri ocağa koyduğu tencerenin içindekileri karıştırır. diğeri kesme, doğrama işini yapar.
en nihayetinde yemek sonuçlanıp yenir hale geldiğinde ikisinde de muzaffer bir komutan edası vardır. zor bir işi başarmışlardır kendilerince. yaptıkları yemek menemen olsa bile.
çoğu geleneksel türk ailesinde baba, çocuğuna olan sevgisini sözleriyle belli etmez ya da edemez. ama çocuk yine de anlar onun kendisini sevdiğini. işte onu anladığını anlardan biridir bu da.
