Doğru bir tespit olduğu kesindir. maalesef 80 sonrası kuşağa aşılanan ben özgürüm modelinin bir sonucudur. evet özgürsün, özgürüz, hepimiz daha da özgür olalım fakat; tabiki de bir fakat var sözlük; evlenen kişi özgürlüğünün kısıtlanacağını bilmek zorundadır. bu sadece kadın için değil erkek için de böyledir. arkadaşlarla daha az görüşülür, bekarlık günleri özlenir, onun sevdiği fakat senin sevmediğin şeylere katlanmak gerekir, ebeveynlerle olan ilişkilerin dengelenmesi artık eski günlerin geride kaldığının her daim hatırlanması zorunludur. e bir de iş hayatı giriyor denkleme, sabah git akşam gel, evde iki gün yemek varsa üç gün yemek yok, öyle bekarlık günlerindeki gibi para da harcayamazsın daha düğün borçları da bitmedi..
E durum öğle olunca ben özgürüm kafama eseni yaparım mantalitesindeki genç dimağlara ağır gelir, ben yanlış insanla evlenmişim denilir ve -hayır ne mecburiyetim var denilip acı sona gelinir.
O düğün dönemi heyecanları, hazırlıklar, hüzünler ve mutluluklar bir anda yok olur gider.
1.5 yıllık evliliğimde şunu öğrendim, evlilik çok büyük bir emek isteyen çok ama çok zahmetli bir iş. Evlendiğinizde toplumun bir parçası olmaya başlıyorsunuz ve tabiiki sonrasında bu dünyaya yeni bireyler getirmek gibi çok büyük bir sorumluluk sizi bekliyor.
Yine de en sıkıntılı zamanlarınızda sizi dinleyip size yaren olan bir insanın varlığı sanırım bütün bu zorlukları çekilir kılıyor.
Evlilikte mücadeleyi evlilikle mücadele olarak algılamazsak, kotarırız biz bu işi hacı. O kadar diyim.
