Dağ ve tavşan ilişkisi ne ise odur.
Baba, her zaman yüksek, yukarda, başı dik ve her şeyi oğlundan iyi bilir.
Oğul, tavşan gibidir. Dağa açılamaz. Dağdan kolay kolay iltifat ve övgü duymaz.
Dağ, tavşana açılmak ister ama başını eğemez. Tavşan da, dağa başını kaldırıp bakamaz.
Bir varmış bir yokmuş hikayesi, tavşanın dağa, dağın da tavşana küsmesiyle biter.
Küsmeden ,dağın da haberi vardır, tavşanın da.
